Zon, zon en nog is zon

Hola todos!

Er is weer een nieuwe maand aangebroken en dus weer veel te vertellen. Zoals de titel al zegt is het hier alles behalve koud. De temperatuur ligt nu zo ongeveer rond de 40 graden en we keep on going.. De maand mei wordt hier ook wel beschouwd als een ware hel: elke dag school en temperaturen kunnen oplopen tot 45. Dus ik hoef niet te twijfelen over het feit of ik wel mooi weer heb met mijn verjaardag..

Verder zal ik beginnen waar ik met mijn vorige verslagje geeindigd was: de 10 KM. Gelukkig kan ik met een glimlach zeggen dat ik hem helemaal heb uitgelopen, of beter gezegd uitgerend.. Het is natuurlijk iets anders dan de rondjes hardlopen tussen de weilanden in Hapert maar ik moet zeggen dat ik nog nooit met zoveel plezier zolang hardgelopen heb. Samen met zon 3000 andere fanatiekelingen had ik dus alles behalve het gevoel dat ik de 10 KM alleen ging lopen. Met ook nog drumbands en dansers onderweg hing er een sfeer die moeilijk te beschrijven is. Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo nog wel een rondje wilde hardlopen puur om alles nog een keer opnieuw te beleven. Mijn medaille hangt dus ook trots aan de muur en mijn shirt die ik daar gekregen heb ga ik zeker goed bewaren!

Verder was er natuurlijk school, daar hoef ik niet veel woorden aan vuil te maken en er zijn ook wel interessantere dingen te vertellen haha!! Zo ben ik afgelopen weekend samen met mijn familie een dagje naar een dorpje buiten de stad geweest. In dat dorpje wonen Arreli en Juan Carlos (die helpen hier bij ons in huis) De dorpen hier rondom Merida heerst wel echte armoede in vergelijking met de stad. Al is Merida zelf ook wel verdeeld in verschillende delen en het zuiden van de stad is dan ook totaal anders dan het noorden. Met het verschil tussen arm en rijk word ik ongeveer elke dag wel geconfronteerd, bewust of onbewust. En ja, dat is niet altijd even makkelijk en al helemaal niet als je 17 jaar in NL hebt gewoond waar het woord "gelijkheid" niet weg te denken is. Om terug te komen op mijn bezoekje aan het dorpje kan ik alleen maar zeggen dat het wel impact op me heeft gemaakt. Tuurlijk wist ik, ook voordat ik vertrok, dat het verschil tussen arm en rijk nou eenmaal groot is in verschillende landen en dus ook in Mexico. Maar om het dan met je eigen ogen te zien is totaal anders. Het is moeilijk om precies te omschrijven wat nou zoveel impact op me heeft gemaakt. Maar het feit dat die mensen amper iets hebben maar ondanks dat halen ze alles uit het leven. Het klinkt cliche maar alle mensen daar, jong en oud, zijn blij met wat ze hebben. Familie om zich heen en enigzins een dak boven hun hoofd. De mensen die daar wonen, wonen vaak in een klein betonnen huisje. Veel mensen slapen ook in hangmatten. "Hamacas" zoals ze hier genoemd worden zijn typisch van de provinvie Yucutan. Ook wel omdat ze geen geld hebben om een echt bed te kopen ofwel is dat van jongs af aan aangeleerd en willen sommige mensen niet eens meer slapen in een normaal bed. Niet alle huisjes zijn gemaakt van steen en huisjes van hout met een soort van rieten dak is ook heel normaal.. Soms zijn huisjes zelfs gemaakt uit golfplaten.. Ik vond het dan ook heel bijzonder om dit gezien te hebben.. Alle nichtjes en neefjes van Sherlyn kwamen natuurlijk wel een kijkje nemen toen we met de familie een typische maaltijd uit Yucutan aan het eten waren. Het was immers dan ook iets nieuws dat er iemand met een blanke huid en blonde haren aan tafel zat. Het was dus even "aapjes kijken".

De volgende dag, maandag dus, was het tijd om de exchange students van de "Route Maya" te verwelkomen in Merida. Deze reis werd georganiseerd door AFS zelf en de studenten die mee waren (AFS studenten uit alle delen van Mexico) verbleven ook 3 hele dagen hier in Merida. Wij, de exchange students uit Merida, hadden besloten niet met de volledige reis mee te gaan, maar de 3 dagen die ze hier zouden zijn met hun mee op pad te gaan. Maandag waren de ruines van Uxmal en de groten van Loltun aan de beurt. Omdat we ons eigen vervoer moesten regelen en er geen busverbinding tussen deze 2 plekken is hebben wij alleen de grotten van Loltun bezocht. Gelukkig kwamen de andere 45 studenten ongeveer op dezelfde tijd aan bij de grotten en kregen we met z'n allen een rondleiding. De groep ging daarna door naar Uxmal maar wij besloten met een taxi naar het dichtsbijzijnde dorp te nemen en hebben daar een in lokaal restaurantje gegeten. Vervolgens zijn we met "mototaxis" (een soort tuc-tucs) naar de busstop gegaan om weer terug naar Merida te rijden.

Dag 2 was een drukke dag. Chitzen Itza, bezoekje aan een cenote, en een tussenstop in een dorpje. De eerste stop was Chitzen Itza!! We hadden geluk dat er nog een paar plaatsjes over waren in de bus van de andere studenten, zo konden we mooi de hele dag met de groep op pad. En ja hoor, eindelijk kan ik het van mijn lijstje afstrepen: ik ben naar Chitzen Itza geweest. Een van de 7 wereldwonderen en het is dan ook echt een super ervaring om er geweest te zijn. Helaas mag je er niet op klimmen maar dat mocht de pret niet drukken haha!! Daarna zijn we doorgereden naar een cenote. (een soort grot onder de grond) Daar hebben we een duik in het water genomen en hebben we ons vermaakt met het van rotsen afspringen. De laatste stop was in een dorpje, ook wel het gele dorp genoemd. Want alle gebouwen zijn geel gekleurd. We hebben het dorpje bekeken vanuit paard en wagen. Hier noemen ze het dan wel een koets maar zo comfortabel was het dan ook weer niet haha.. Wel heel mooi allemaal en alle huizen zijn dan ook daadwerkelijk geel. De Mayas hebben dit dorp benoemd als het dorp van het mais en de zon, vandaar dus de kleur geel.
Toen zat het officiele programma erop en hadden we 's avonds nog een feestje in het hotel waar de andere studenten verbleven.

Woensdag was het tijd voor Celestun. Hier hebben we een bootje gehuurd en hebben we wilde flamingos gezien, heel mooi!! In de middag zijn we naar het strand van Celestun geweest en hebben we lekker gegeten, gezwommen en geluierd. In de avond hebben we van iedereen afscheid moeten nemen en het was dan ook raar om "Tot in juli" te zeggen. Want we zien elkaar alleen op het eindkamp in Mexico-stad dat de dag voor ons vertrek naar onze eigen landen is. Na iedereen een dikke knuffel te hebben gegeven was het tijd om weer naar huis te gaan. Ontzettend moe maar het waren wel echt super gezellige dagen! Veel gezien en gedaan en vooral veel gelachen met z'n allen.

Volgens mij is dit verslagje nu wel aardig lang. Volgende week nog een weekje school en daarna vakantie, die ik lekker op het strand ga doorbrengen met mijn familie. De week daarna komt mama al, de tijd vliegt!! Met nog precies 100 dagen in Mexico wil ik absoluut nog niet denken aan terugkomen naar Nederland.. De tijd gaat TE snel. Al bij al ga ik nu toch echt dit verslagje afsluiten en hoop ik dat jullie daar in Nederland nog lang mogen genieten van het zonnetje, net zoals ik.

Besos y abrazos de Merida!